Bilin Ben Bir İHLÂSÎ'yim

Başım nokta sonum sonsuz
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim
Olunmuyor asla onsuz
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Bakınırım dört cihete
Yeşil ottan beyaz süte
Bürünmüşüm kemik ete
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Bir damladan bir ummana
Sorsanız da tüm zamana
Madenimde bütün mâna
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Çemberden de taşar fendim
Mekânım yok mekân kendim
Yere göğe sığmaz bendim
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Âdem'den de büyük yaşım
Yerden arştan uzak başım
Her ne varsa benim işim
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Bitmeyecek yol da yolum
Yanar ateş söner külüm
Kökte diken dalda gülüm
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Dört mevsimde her çiçekte
Düşte aşta içecekte
Görünenim “ben” gerçekte
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim

Göğü benim yeri de ben
Tüm âlemin biri de ben
Ölü benim diri de ben
Bilin ben bir İHLÂSÎ'yim


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]